Wij maakten een 4- daagse Jeeptour van Tupiza naar Uyuni. ‘Huh, wat? Tupiza? Waar ligt dat?’ – is de reactie die wij van veel medebackpackers kregen als we ze vertelden dat we de Jeeptour niet vanuit Uyuni zouden gaan doen, maar vanuit Tupiza. Er zijn echter drie hele goede redenen om de tour vanuit Tupiza te doen:
1. Tupiza zelf ligt in een hartstikke mooie omgeving, met volop gelegenheid om schitterende dagtochten te maken naar ‘Het Wilde Westen van Bolivia’: een landschap met vreemde rode rotsformaties en talloze cactussen.
2. Er zijn niet zo heel veel toeristen, die de tour vanuit Tupiza doen. Je komt op dezelfde plekken als de Uyuni-Uyuni tour, maar dan op andere tijdstippen. En dat is waarom je niet met 50 (geen grapje), maar met hooguit 2 á 4 jeeps tegelijkertijd op dezelfde plek aankomt. Op de meeste plekken waren wij de enige jeep.
3. De tour duurt 4 dagen in plaats van 3, waardoor je nog meer van het schitterende, bizarre en weidse landschap ziet.
Dat gezegd hebbende, Tupiza is iets lastiger te bereiken dan Uyuni. Het heeft bijvoorbeeld geen vliegveld. Wij kwamen vanuit Sucre en moesten een nachtbus nemen en kwamen ook nog eens vast te staan in een wegblokkade!! Desalniettemin: we zijn aangekomen ;-).
Dag 1
De eerste dag moeten wij ons om 8 uur melden bij de tourorganisatie. Direct daarna vertrekken we. We hebben er zoveel zin in! De chauffeur/gids spreekt geen Engels. Maar wij (ik, Diederik en twee jongens uit België) spreken gezamenlijk genoeg Spaans om de meeste dingen die hij vertelt te kunnen volgen. De eerste dag praten we over de Boliviaanse cultuur. En dat er bijvoorbeeld meer dan 30 inheemse talen en in Bolivia zijn.
De eerste dag zien we vooral veel rotsformaties, lama’s, vicuña’s en zelfs struisvogels! We zullen de komende dagen nog heel wat meren zien, maar aan het einde van deze dag bereiken we de Laguna Celeste: ons eerste meer.
Dag 2
Dag 2 bezoeken we vijf meren. We beginnen met korte bezoekjes aan Laguna Hedionda Sur, Laguna Kollpa en Salar de Chalviri. Het waait enorm. Maar desondanks is het schitterend.
Aan het begin van de ochtend komen we aan bij de hotsprings. We hebben geluk: we zijn daar de enige groep op dat moment. Soms ligt het water vol met mensen, maar nu is er niemand! Ik kleed me snel om en ben als eerste in het water. Diederik volgt helaas niet, omdat hij erg verkouden is en het niet wil riskeren het erger te maken.
Na de hotsprings gaan we door naar Laguna Verde. Vaak gezien als een van de hoogtepunten van de tour. Het is mooi, maar het waait zo hard dat we niet veel langer dan een paar minuten blijven om foto’s maken.
Ondanks dat het allemaal schitterend is, voel ik mijn stemming steeds somberder worden. Acht jaar geleden was ik hier namelijk ook. Op dezelfde plek, met precies dezelfde tour vanuit Tupiza naar Uyuni. Ik herinner mij wittere bergtoppen en grotere meren. Ik vraag aan de chauffeur hoe het hier acht jaar geleden was. Verbeeld ik het me allemaal? Maar de chauffeur beaamt mijn vermoeden: de meren komen hier langzaamaan steeds droger te liggen. En de toppen van de bergen en vulkanen kennen steeds minder sneeuw en ijs. Ik ben er stil van. Dat klimaatverandering in slechts acht jaar zo’n waarneembaar verschil geeft….
Maar de tour gaat door, en na de lunch zien we de geisers en de kokende modder er omheen. Diederik en ik kunnen hier wel uren ‘spelen’ met onze camera’s om de modderbellen op precies het juiste moment te fotograferen. We verliezen compleet de tijd, tot we onze chauffeur met zijn armen zien zwaaien naar ons. Snel rennen we naar de auto, en wordt de rit vervolgd naar de laatste stop.
De volgende stop is Laguna Colorada: het rode meer. Door de mineralen en beestjes is het water super rood. En er zijn ook talloze flamingo’s. Nog een vergelijking met acht jaar geleden: de flamingopopulatie lijkt in alle meren behoorlijk te zijn toegenomen!
Dag 3
’s Ochtends bekijken we Laguna Colorada nog een keer vanuit een andere hoek. Het blijft intrigerend, dat knalrode water.
Daarna stoppen we bij enkele interessante rotsformaties, waaronder de ’tree rock’. Daar zien we ook een vosje!
Vervolgens bezoeken we wederom een aantal andere meren, waarvan ik Laguna Hedionda, Laguna Canapa en Salar Lawani de mooiste vind.
De rest van de dag ziet er ongeveer zo uit:
Tot onze verrassing slapen we in een heus zouthotel! Ja, dat is een hotel geheel gemaakt van zout. Dit is ons vast van tevoren verteld, toen we de tour boekten, maar we zijn het blijkbaar helemaal vergeten. En, we hebben (in tegenstelling tot de vorige nachten op basic slaapzalen) weer een eigen kamer met eigen badkamer. Ook is er (tegen een kleine betaling) een warme douche te nemen. Super lekker! Als verassing voor de groep hadden Diederik en ik eerder op de dag een fles wijn gekocht bij een wegwinkeltje. Deze wordt dankbaar leeggedronken en al snel kopen medegroepsgenoten (verdeeld over 2 jeeps zijn we met 7 mensen) nieuwe flessen wijn. Het wordt dus een zeer gezellige avond, terwijl we de volgende dag om 04.30 uur op moeten… Maar, gezelligheid kent geen tijd, natuurlijk.
Dag 4
Als om 04.30 de wekker gaat sleuren we ons snel uit bed. Even hebben we spijt van de wijn gisteravond. Om 05.00 stappen we in het pikkedonker de jeep in, op weg naar het ‘cactuseiland’ (bij lokale mensen beter bekend als Isla Incahuasi) midden op de zoutvlakte. Daar kijken we naar de zonsopgang.
Vervolgens rijden we nog een uur over de zoutvlakte en is het tijd voor de ‘crazy pictures’.
En dan is de tocht bijna ten einde. We maken nog een kleine stop bij de treinenbegraafplaats. En dan is het echt afgelopen. Alhoewel? De dag zal nog lang zal duren voor ons. Om 13.00 uur worden we afgezet bij de bus naar San Pedro de Atadcama in Chili: een busreis van 12 uur!